Rahip Joo Yeong-bong, kilise işlerinin yanı sıra köpek yetiştiriciliği yapıyor.
Ancak bu işlerinde sıkıntılar yaşıyor. Aslında ikinci işi, yasadışı olma riski taşıyor.
Altmış yaşındaki Joo, “Geçen yazdan beri köpeklerimizi satmaya çalışıyoruz, ama tüccarlar hala tereddütte. Bir kişi bile gelmedi,” diye belirtiyor.
Güney Kore hükümeti, 2022 yılında köpek eti satışını ülke genelinde yasakladı.
Bu önemli yasal düzenleme, Joo gibi köpek yetiştiricilerine, işlerini kapatmalarını ve ellerindeki hayvanları satmalarını sağlamak için Şubat 2027’ye kadar süre tanıdı.
Ancak birçok kişi, kuşaklar boyunca insanların geçimine katkıda bulunmuş böyle bir endüstrinin aşamalı bir şekilde sona erdirilmesi için bu sürenin yetersiz olduğunu savunuyor.
Ayrıca, yetkili makamların çevresindeki yarım milyon köpek için yeterli önlemler almadığı kaydediliyor.
Bu yasakları destekleyen uzmanlar ve hayvan hakları savunucuları da uygulamadaki sorunlara dikkat çekiyor. Mezbahadan kurtulan köpeklerin sahiplendirilmesinin zorlukları ve köpeklerin uyutulma riski gibi konular öne çıkıyor.
Sürecin ortalarına geldiğimizde, et üretimi için köpek yetiştiricileri, satılamayan hayvanlar ve geçim zorluğuyla yüz yüze kalmış durumda.
Aynı zamanda, Kore Yenilebilir Köpekler Birliği’nin Başkanı olan Joo, “İnsanlar zor durumda. Borçlar içinde boğuluyoruz, geçim sıkıntısı yaşıyoruz,” şeklinde konuşuyor.
Engeller Fırtınası
Chan-woo, elindeki 600 köpeği kurtarmak için 18 aylık bir süreye sahip.
Gerçek adının kullanılmamasını isteyen 33 yaşındaki Chan, iki yıla kadar hapis cezasıyla karşılaşma riskiyle karşı karşıya.
“Gerçekçi olursak, kendi çiftliğimde bu süre zarfında köpeklere bakamam. Elimde ne varsa bu işe yatırdım ama köpeklere talep yok,” diyor.
Güney Kore‘de resmi tahminlere göre 500 bin köpek, kesim için yetiştiriliyor.
Chan-woo, “Gerçek bir plan olmadan yasayı geçirdiler. Şimdi köpekleri almaktan bahsediyorlar,” diyor.
Hayvanlar için İnsani Bir Dünya (Hwak) kampanya müdürü Lee Sangyu, bu durumu şu şekilde özetliyor: “Köpek eti yasağı geçti ama hem hükümet hem de sivil toplum kuruluşları, geride kalan köpeklerin nasıl kurtarılacağı konusunda hala bir planları yok. Hala tartışma eksikliği var.”
Tarım, Gıda ve Kırsal İşler Bakanlığı’nın (Mafra) yabancı basına yaptığı açıklamada, yetiştiricilerin köpekleri bırakmaları durumunda yerel yönetimlerin sahipliğini üstleneceği ve köpeklere barınaklarda yer açılacağı ifade edildi.
Ancak köpeklerin sahiplendirilmesi oldukça zor bir süreç.
Et endüstrisinde daha fazla para kazanma amacıyla yetiştiriciler genellikle büyük köpek cinslerini tercih ediyor. Fakat hızla şehirleşen Güney Kore‘de bir çok kişi apartmanlarda yaşıyor ve hayvan sahiplenmek isteyenler genelde küçük cins köpekleri tercih ediyor.
Lee, et çiftliklerinden gelen köpeklerin yaşadığı travmalar ve hastalık korkuları nedeniyle iyi bakılmadığını dile getiriyor.
Köpeklerin, ya saf ya da karışık tosa-inu cinsi olması, durumu daha da karmaşık hale getiriyor. Bu cins, Güney Kore‘de “tehlikeli” olarak değerlendiriliyor ve sahiplen
